Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Α’ Λυκείου (Θουκυδίδης, βιβλίο 3.71-75 και 3.81 – Ξενοφώντας, βιβλία 2.1-4, 2.16-23, 3.50-56 και 4.18-23): Όλες οι δευτερεύουσες προτάσεις

Αρχαία Ελληνικά Α' Λυκείου: Όλα τα ουσιαστικά των κειμένων της ύλης (2022-2023)

Σκηνές από το μπαλέτο "Ζιζέλ"

        Η "Ζιζέλ" είναι ένα από τα πιο γνωστά μπαλέτα όλων των εποχών. Πρόκειται για την ιστορία της ομώνυμης ρομαντικής χωριατοπούλας, που ερωτεύεται έναν απλό χωρικό. Σύντομα, ωστόσο, ανακαλύπτει πως ο αγαπημένος της είναι στην πραγματικότητα ο κόμης Άλμπρεχτ, δεσμευμένος με μια άλλη κοπέλα. Η Ζιζέλ, απελπισμένη, πεθαίνει. Όμως η πράξη του Άλμπρεχτ δεν θα μείνει ατιμώρητη. Τον ρόλο του τιμωρού αναλαμβάνουν τα βίλι, πνεύματα νεαρών γυναικών που πέθαναν επειδή τους πρόδωσαν οι αγαπημένοι τους. Κάθε βράδυ τα βίλι εξαναγκάζουν περαστικούς άντρες να χορεύουν ασταμάτητα, μέχρι τελικά να πεθάνουν από εξάντληση. Η αρχηγός των βίλι σηκώνει τη Ζιζέλ από τον τάφο και καταδικάζει τον Άλμπρεχτ σε θάνατο διά του χορού. Εκείνη, όμως, τον συγχωρεί και του χαρίζει τη ζωή. Τελικά, η Ζιζέλ επιστρέφει στον τάφο της και ο Άλμπρεχτ θρηνεί απαρηγόρητος για το σφάλμα του και για τον θάνατο της Ζιζέλ.

       Τη μουσική του μπαλέτου έγραψε ο Γάλλος συνθέτης Adolphe Charles Adam, το λιμπρέτο είναι των Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges και Théophile Gautier, ενώ την πρώτη χορογραφία επιμελήθηκαν οι Jean Coralli και Jules Perrot. Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι το 1841 και από τότε ανέβηκε αμέτρητες φορές σε Ευρώπη και Αμερική. 

       Στο παρακάτω βίντεο θα παρακολουθήσετε μερικές σκηνές από τη δεύτερη πράξη του μπαλέτου, με χορευτές τους διάσημους Natalia Makarova και Mikhail Baryshnikov, σε μια παράσταση του 1977.

 

Κάλαντα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο

       Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Ευκαιρία, λοιπόν, να συνοδέψουμε με μουσική τις προετοιμασίες για τις γιορτινές μέρες, είτε μαγειρεύοντας παραδοσιακές συνταγές, είτε ψωνίζοντας δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είτε προβαίνοντας σε πράξεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς προς τους συνανθρώπους μας. 

       Την περασμένη χρονιά δύο εκπαιδευτικοί, η Χριστίνα Κουτελίδα και ο Δημήτρης Χατζηγιαννάκης, δημιούργησαν ψηφιακούς χάρτες με χριστουγεννιάτικα κάλαντα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Ακολουθήστε τους σχετικούς συνδέσμους και συνδεθείτε νοερά με τους υπόλοιπους ανθρώπους που περιμένουν την έλευση του Θεανθρώπου.

Κάλαντα Χριστουγέννων: εδώ

Παγκόσμια κάλαντα: εδώ

Καλές γιορτές με υγεία, αγάπη, ειρήνη και ευτυχία!!

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου - Έγχρωμο φιλμ 16 -17 Νοεμβρίου 1973

       "Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, τον Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών η οποία έληξε τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου με την εισβολή ενός τανκ. Τα γεγονότα άφησαν νεκρούς, τραυματίες και οδήγησαν σε φυλακίσεις και βασανιστήρια. Ο Νίκος Α. Βερνίκος κινηματογραφεί τα γεγονότα κρυφά." 

Σκηνές από έναν γάμο στην αρχαία Αθήνα

       Έχετε αναρωτηθεί πώς οι αρχαίοι Αθηναίοι διάλεγαν σύζυγο; Πόσο καλά γνώριζε μια νεαρή μελλόνυμφη τον άντρα που θα παντρευόταν; Ποιες ήταν οι γαμήλιες προετοιμασίες; Και πώς γλεντούσαν στους γάμους οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες της αρχαιότητας; 

       Το παρακάτω βίντεο δημοσιεύτηκε στην επίσημη σελίδα του Μουσείου Ακρόπολης στο Facebook. Σε αυτό μπορείτε να παρακολουθήσετε μια μικρή ταινία με σκηνές από έναν γάμο στην αρχαία Αθήνα. Παράλληλα, ακολουθώντας τον αμέσως επόμενο υπερσύνδεσμο, θα μεταφερθείτε στον ιστότοπο του Μουσείου, όπου μπορείτε να δείτε μία από τις περίφημες λουτροφόρους του (αγγείο γαμήλιου λουτρού).

Δείτε το βίντεο εδώ: Σκηνές από έναν γάμο στην αρχαία Αθήνα

Δείτε το αγγείο εδώ: Λουτροφόρος

Πηγή: https://www.theacropolismuseum.gr/loytroforos-19?fbclid=IwAR2VIa4qoVESlrpcchtAJhgtT9lHGp-aBnolLtQB094UJcYg3L8G-ovCUDA

Παιδικά και εφηβικά βιβλία για την κακοποίηση

       Ας το παραδεχτούμε. Δεν υπάρχει σοβαρή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στη χώρα μας. Οι γονείς στην καλύτερη περίπτωση δεν γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν το ζήτημα, στη χειρότερη αρνούνται να το θίξουν. Στο σχολείο δεν υπάρχει ξεχωριστό μάθημα σεξουαλικής αγωγής. Τα διδακτικά εγχειρίδια που εκπονήθηκαν τη δεκαετία του 2000 για αυτόν τον σκοπό (δείτε εδώ) δεν παραδόθηκαν ποτέ στους μαθητές και τις μαθήτριες της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η υποστελέχωση των σχολικών μονάδων με εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ), η ελλιπής κατάρτιση των διδασκόντων ως προς τη διαχείριση ενός τόσο σημαντικού ζητήματος και ο γενικότερος συντηρητισμός του εκπαιδευτικού συστήματος και της κοινωνίας ευρύτερα δεν συμβάλλουν, ως θα όφειλαν, στη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας ενός ανθρώπου, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την πορείας της ζωής του. Τελικά, τα παιδιά καταλήγουν να αντλούν τις πληροφορίες τους από πηγές αμφιβόλου αξιοπιστίας και σοβαρότητας, πηγές οι οποίες πολλές φορές διαιωνίζουν στερεοτυπικές απεικονίσεις του φύλου και της σεξουαλικότητας ή - ακόμα χειρότερα - προωθούν την κουλτούρα του βιασμού και άλλες κακοποιητικές συμπεριφορές. 

       Μία πρόχειρη λύση μπορεί να αναζητηθεί, για ακόμα μια φορά, στα βιβλία. Τόσο μέσα από διδακτικά εγχειρίδια όσο και μέσα από την παιδική και εφηβική λογοτεχνία, οι συγγραφείς προσπαθούν να θίξουν, με την πρέπουσα ευαισθησία, ζητήματα γύρω από το σώμα, την αναπαραγωγή, την κακοποίηση και την παρενόχληση. Η Ελένη Κορόβηλα συγκέντρωσε στον ιστότοπο bookpress.gr μερικά ενδιαφέροντα βιβλία για παιδιά και εφήβους. Τα περισσότερα αυτά μπορείτε να τα αναζητήσετε και στα βιβλιοπωλεία. Σε πρώτη φάση ρίξτε μια ματιά εδώ. Αξίζει τον κόπο! 

Oscar Wilde, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι: Πρόλογος

Ὁ καλλιτέχνης εἶνε ὁ δημιουργὸς τῶν ὡραίων πραγμάτων.

Σκοπὸς τῆς τέχνης εἶναι νὰ φανερώνει τὴν τέχνη καὶ νὰ κρύβει τὸν καλλιτέχνη.

Κριτικὸς εἶν’ ἐκεῖνος ποὺ ἐκφράζει μὲ τρόπο διαφορετικὸ εἴτε μὲ νέο ὑλικὸ τὴν ἐντύπωση ποὺ τὰ ὡραῖα πράγματα τοῦ προξενοῦν.

Ἡ ὑψηλότερη ὅπως κ’ ἡ χαμηλότερη μορφὴ τῆς κριτικῆς εἶν’ ἕνα εἶδος αὐτοβιογραφίας.

Ἐκεῖνοι ποὺ ἀποδίδουν ἄσκημες ἔννοιες σὲ ὡραῖα πράγματα εἶνε διεφθαρμένοι χωρὶς νὰ εἶνε καὶ συμπαθητικοί. Αὐτό εἶνε σφάλμα.

Ἐκεῖνοι ποὺ ἀποδίδουν ὡραῖες ἔννοιες σὲ ὅμορφα πράγματα εἶνε οἱ ἀνεπτυγμένοι· γι’ αὐτοὺς ὑπάρχει ἐλπίδα.

Εἶνε οἱ ἐκλεχτοί· γι’ αὐτοὺς τὰ ὡραῖα πράγματα σημαίνουν μόνον Ὁμορφιά.

Δὲν ὑπάρχουν ἠθικὰ ἢ ἀνήθικα βιβλία. Ὑπάρχουν μόνο κακογραμμένα καὶ καλογραμμένα βιβλία. Αὐτό εἶνε ὅλο.

Ἡ ἀποστροφὴ τοῦ δέκατου ἔννατου αἰώνα γιὰ τὸν Ρεαλισμὸ εἶνε ἡ λύσσα τοῦ Κάλιβαν βλέποντας τὴν ἴδια του μορφὴ μέσα σὲ καθρέφτη.

Ἡ ἀποστροφὴ τοῦ δέκατου ἔννατου αἰώνα γιὰ τὸν Ρωμαντισμὸ εἶνε ἡ λύσσα του Κάλιβαν μὴ βλέποντας τὴν ἴδια του μορφὴ μέσα σὲ καθρέφτη.

Ἡ ἠθικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ μέρος τοῦ ὑλικοῦ τοῦ καλλιτέχνη, ἡ ἠθικὴ ὅμως τῆς τέχνης συνίσταται στὸ τέλειο μεταχείρισμα ἑνὸς μέσου ἀτελοῦς.

Κανεὶς καλλιτέχνης δὲν ἐπιθυμεῖ ν’ ἀποδείξει κάτι. Ἀκόμη καὶ τὰ πράγματα τ’ ἀληθινὰ μποροῦν ν’ ἀποδειχτοῦν.

Κανεὶς καλλιτέχνης δὲν ἔχει ἠθικὲς συμπάθειες. Μιὰ ἠθικὴ συμπάθεια γιὰ ἕνα καλλιτέχνη εἶνε ἀσυγχώρητο ἐξεζητημένο ὕφος.

Ὁ καλλιτέχνης ποτὲ δὲν εἶνε ἄρρωστος. Ὁ καλλιτέχνης μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὸ καθετί.

Ἡ σκέψη καὶ ἡ γλῶσσα εἶνε γιὰ τὸν καλλιτέχνη τα σύνεργα μιᾶς τέχνης.

Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ κακία εἶνε γιὰ τὸν καλλιτέχνη τὰ ὑλικὰ μιᾶς τέχνης.

Ὑπὸ ἔποψιν μορφῆς ἡ τέχνη τοῦ μουσικοῦ εἶνε τὸ ὑπόδειγμα ὅλων τῶν τεχνῶν. Ὑπὸ ἔποψιν αἰσθήματος ὑπόδειγμα εἶνε τὸ ἔργον τοῦ ἠθοποιοῦ.

Κάθε τέχνη εἶνε σύγκαιρα ἐπιφάνεια καὶ σύμβολο.

Ἐκεῖνοι ποὺ τραβοῦν κάτω ’πὸ τὴν ἐπιφάνεια μὲ κίνδυνό τους τὸ κάνουν· τὸ ἴδιο κι’ ἐκεῖνοι ποὺ διαβάζουν τὸ σύμβολο.

Ἡ τέχνη καθρεφτίζει πραγματικὰ τὸ Θεατὴ καὶ ὄχι τὴ Ζωή.

Ποικιλία γνωμῶν γιὰ ἕνα ἔργο τέχνης δείχνει ὅτι τὸ ἔργο εἶνε νέο, σύνθετο, καὶ ζωτικό.

Ὅταν οἱ κριτικοὶ διαφωνοῦν ὁ καλλιτέχνης βρίσκεται σὲ ἁρμονία μὲ τὸν ἑαυτό του.

Μποροῦμε νὰ συγχωρέσουμε ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἔφτιαξε ἕνα χρήσιμο πράγμα ἐνόσο ὁ ἴδιος δὲν τὸ θαυμάζει. Ἡ μόνη συγγνώμη γιὰ τὸ φτιάσιμο ἑνὸς ἀχρήστου πράγματος ἔγκειται στὸν ἀπεριόριστο θαυμασμὸ ποῦ τρέφει κανεὶς γι’ αὐτό.

Ὅλη ἡ τέχνη εἶνε ἐντελῶς ἄχρηστη.

(Ὀσκὰρ Οὐάϊλδ, Πρόλογος τοῦ βιβλίου «Ἡ Εἰκόνα τοῦ Ντόριαν Γκρέϋ», μετ. Στέφανος Πάργας, περιοδικό Γράμματα, τεύχος 1 (1911), σελ. 22-23)

The artist is the creator of beautiful things.

To reveal art and conceal the artist is art’s aim.

The critic is he who can translate into another manner or a new material his impression of beautiful things.

The highest, as the lowest, form of criticism is a mode of autobiography.

Those who find ugly meanings in beautiful things are corrupt without being charming. This is a fault.

Those who find beautiful meanings in beautiful things are the cultivated. For these there is hope.

They are the elect to whom beautiful things mean only Beauty.

There is no such thing as a moral or an immoral book. Books are well written, or badly written. That is all.

The nineteenth century dislike of Realism is the rage of Caliban seeing his own face in a glass.

The nineteenth century dislike of Romanticism is the rage of Caliban not seeing his own face in a glass.

The moral life of man forms part of the subject-matter of the artist, but the morality of art consists in the perfect use of an imperfect medium.

No artist desires to prove anything. Even things that are true can be proved.

No artist has ethical sympathies. An ethical sympathy in an artist is an unpardonable mannerism of style.

No artist is ever morbid. The artist can express everything.

Thought and language are to the artist instruments of an art.

Vice and virtue are to the artist materials for an art.

From the point of view of form, the type of all the arts is the art of the musician. From the point of view of feeling, the actor’s craft is the type.

All art is at once surface and symbol.

Those who go beneath the surface do so at their peril.

Those who read the symbol do so at their peril.

It is the spectator, and not life, that art really mirrors.

Diversity of opinion about a work of art shows that the work is new, complex, and vital.

When critics disagree the artist is in accord with himself.

We can forgive a man for making a useful thing as long as he does not admire it. The only excuse for making a useless thing is that one admires it intensely.

All art is quite useless.

Oscar Wilde.

 

 

Τα καλύτερα βιβλία για την ειρήνη και τον πόλεμο

Η 21η Σεπτεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης. Με αφορμή τη σημερινή μέρα, σας προτείνουμε τριάντα οχτώ λογοτεχνικά βιβλία για την ειρήνη και τον πόλεμο, όπως τα συγκέντρωσε ο ιστότοπος Elniplex για όλους εμάς. 

Καλή ανάγνωση!! 

Η λογοτεχνία στο διαδίκτυο: ανάγνωση και εκπαίδευση, από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ένας ενδιαφέρων ιστότοπος για όσους και όσες αγαπούν το διάβασμα και αναζητούν διαδικτυακές πηγές για την έρευνα, την εκπαίδευση αλλά και την ψυχαγωγία τους. 

Αντιγράφουμε από την ενότητα: Ταυτότητα του ιστοχώρου:

«Στον συγκεκριμένο ιστοχώρο δημοσιεύονται τα αποτελέσματα της μεταδιδακτορικής έρευνας με θέμα «Η λογοτεχνία στο διαδίκτυο: καταγραφή και αξιοποίησή της στην εκπαίδευση», η οποία εκπονήθηκε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Α.Π.Θ. και χρηματοδοτήθηκε από την Επιτροπή Ερευνών του Α.Π.Θ. στο πλαίσιο του έργου «Υποτροφίες Αριστείας 2015». Συγκεκριμένα, φιλοξενείται μια βάση δεδομένων στην οποία εγγράφονται ελληνικοί υπερσύνδεσμοι που σχετίζονται με τη λογοτεχνία, την ανάγνωση και τη λογοτεχνική εκπαίδευση. Ο ιστοχώρος απευθύνεται σε ερευνητές και αναγνώστες που ενδιαφέρονται για την ελληνική λογοτεχνική παραγωγή αλλά και σε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι μπορούν να αξιοποιήσουν εκπαιδευτικά το σχετικό υλικό. Η βάση δεδομένων θα ανανεώνεται με προσθήκη νέων υπερσυνδέσμων σε τακτά χρονικά διαστήματα.»

Μπορείτε να ξεκινήσετε τις αναγνώσεις σας εδώ. 

Καλό διάβασμα!