Ο θησαυρός της... Ζωρζ Σαρή

      

      Η Ζωρζ Σαρή (πραγματικό όνομα Γεωργία Σαρηβαξεβάνη) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1925. Ο πατέρας της, Σωκράτης, ήταν από το Αϊβαλί, καθηγητής γαλλικών, και η μητέρα της, Έμμα, ήταν Γαλλίδα από τη Σενεγάλη. Η Ζωρζ Σαρή έζησε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Εκεί γνώρισε την Άλκη Ζέη, με την οποία παρέμειναν φίλες για όλη τους τη ζωή. Από μικρή η Ζωρζ ασχολήθηκε με το θέατρο. Εἰχε δάσκαλο τον Βασίλη Ρώτα και, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής με τον Δημήτρη Ροντήρη. 

       Στην Κατοχή η Ζωρζ συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση και στην ΕΠΟΝ. Το Δεκέμβρη του 1944 τραυματίστηκε στο χέρι και το πόδι και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο "Αγία Όλγα". Τρία χρόνια αργότερα, έφυγε εξόριστη στο Παρίσι, όπου εργάστηκε σε διάφορες δουλειές και φοίτησε στη δραματική σχολή του Σαρλ Ντιλέν. Στο Παρίσι γνώρισε τον Αιγυπτιώτη Μαρσέλ Καρακώστα, με τον οποίο παντρεύτηκε και απέκτησε δυο παιδιά, τον Αλέξη και τη Μελίνα. 

       Το 1962 επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με το θέατρο και τον κινηματογράφο, μέχρι το 1967, οπότε αποφάσισε, μαζί με άλλους ηθοποιούς, να κάνει παθητική αντίσταση στη δικτατορία και να μην ξαναπαίξει στο θέατρο. Τότε, στράφηκε στη συγγραφή μυθιστορημάτων. Το πρώτο της βιβλίο ήταν "Ο θησαυρός της Βαγίας" (1969).  Ακολούθησαν άλλα είκοσι περίπου μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία, μία νουβέλα και θεατρικά έργα, ενώ μετέφρασε και αρκετά έργα, κυρίως Γάλλων συγγραφέων. 

       Τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή στηρίζονται, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, στα προσωπικά της βιώματα. Αρκετά από τα έργα της διαδραματίζονται σε σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας (Κατοχή, Δεκεμβριανά, δικτατορία), φέρνοντας ίσως για πρώτη φορά τα παιδιά και τους εφήβους σε επαφή με ιστορικά και πολιτικά γεγονότα για τα οποία δεν είχε μιλήσει κανείς πιιο πριν. Παράλληλα, τα έργα της ασχολούνται με κοινωνικά θέματα και συχνά μιλούν για τις οικογενειακές σχέσεις, τη φιλία και τον έρωτα.  

       Πολλές γενιές παιδιών και εφήβων μεγάλωσαν με τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή. Οι μικροί αναγνώστες (μεταξύ των οποίων και η γράφουσα) ταυτίστηκαν με τις ιστορίες της Ζωής, της Άννας και των υπόλοιπων ηρώων και ηρωίδων της συγγραφέως και παρακολούθησαν τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του εικοστού αιώνα μέσα από τη βιωματική και ανεπιτήδευτη γραφή της. Ταυτόχρονα, προβληματίστηκαν για διάφορα κοινωνικά ζητήματα, όπως η παιδική εργασία, η μετανάστευση, η φτώχεια, ο πόλεμος κλπ, ενώ αναζήτησαν απαντήσεις στους εφηβικούς προβληματισμούς τους. Έτσι, η Ζωρζ Σαρή παρέμεινε, μαζί με την αγαπημένη φίλη της, την Άλκη Ζέη, μια από τις αγαπημένες συγγραφείς παιδικών και νεανικών βιβλίων. 

       Περισσότερα για τη Ζωρζ Σαρή μπορείτε να διαβάσετε στο συλλογικό έργο "Όταν η Ζωρζ Σαρή", αλλά και σε διάφορα διαδικτυακά αφιερώματα (ενδεικτικά παραθέτουμε: "Ζωρζ Σαρή: σθένος και συναίσθημα", "Ζωρζ Σαρή: Η κορυφαία συγγραφέας της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας" και "Η Ζωρζ Σαρή της Βαγίας"). 

     

"Άνοιξέ με, διάβασέ με, δίχως κόλλα κόλλησέ με": Το πρώτο μου βιβλίο της Ζωρζ με μια ωραία προτροπή για όλα τα παιδιά

       Υ.Γ.: Το πρώτο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή που διάβασα ήταν από την παιδική σειρά "Η κυρία Κλοκλό". Πρόκειται για αυτοτελείς ιστορίες μιας αξιαγάπητης γάτας, η οποία μπλέκει σε μικρές καθημερινές περιπέτειες, συνήθως λόγω του αυθορμητισμού και της επιπολαιότητάς της. Το ωραίο με αυτές τις ιστορίες είναι ότι είχαν... αυτοκόλλητα!! 

Παιδιά ελάτε να παίξουμε μαζί! Οι λέξεις είναι ζωγραφιές και ζωγραφιές οι λέξεις. Στο τέλος του βιβλίου, ανάκατες οι λέξεις - είναι αυτοκόλλητες. Βρες τις λέξεις που ταιριάζουν με τις ζωγραφιές, που βρίσκονται μέσα στην ιστορία της κυρίας Κλοκλό, με τα καμώματά της. Πάνω στα χείλη βάλε στόμα, πάνω στο τόπι βάλε μπάλα. Έτσι, θα φτιάξεις μόνος σου το δικό σου βιβλίο. Α, ξέχασα! Στην αρχή του βιβλίου, σ’ ένα αυτοκόλλητο φύλλο, μια πολύχρωμη εικόνα. Διάλεξε προσεκτικά τα διάφορα κομμάτια και κόλλησέ τα εκεί που ταιριάζουν, στην όμοια μαυρόασπρη εικόνα, στο τέλος του βιβλίου. Καλό διάβασμα και καλή διασκέδαση!
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιττό να πω ότι είχα αποκτήσει όλα τα βιβλία της σειράς. Με διασκέδαζαν οι ιστορίες της αστείας γατούλας και χαιρόμουν τόσο πολύ που το βιβλίο μου είχε και αυτοκόλλητα. Ήταν ένας ωραίος τρόπος να καλλιεργήσεις σε ένα παιδί τη φιλαναγνωσία. 

       Λίγα χρόνια αργότερα, σε ένα παιδικό πάρτυ στο δημοτικό, μια συμμαθήτριά μου μού έφερε ως δώρο "Το ψέμα". (Τότε συνηθίζαμε να κάνουμε δώρα, μεταξύ άλλων, και λογοτεχνικά βιβλία στους φίλους μας, τώρα δεν ξέρω αν ακόμα υπάρχει αυτή η συνήθεια.) Ούτε θυμάμαι πόσες φορές το έχω διαβάσει. Ύστερα απέκτησα και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της Ζωρζ· τα αγόραζα μόνη μου ή τα ζητούσα ως δώρο από τους γονείς μου. Τα διάβασα όλα αμέτρητες φορές, τα ήξερα σχεδόν απ' έξω, με είχε γοητεύσει η ιστορία της, ήθελα να μάθω κι άλλα για τη ζωή της. Κρυφά ευχόμουν να της μοιάσω, να γίνω κι εγώ συγγραφέας όταν μεγαλώσω (δεν έγινα). Δυο φορές είχε έρθει και στην πόλη μας να μιλήσει σε ένα βιβλιοπωλείο: την πρώτη φορά με την Αργυρώ Κοκορέλη (είχαν γράψει μαζί το "Μια αγάπη για δύο") και μία φορά με την Άλκη Ζέη και τη Μαρούλα Κλιάφα (έχω και τα αυτόγραφά τους, παρακαλώ!) Θυμάμαι που σήκωσα τρεμάμενη το χέρι μου για να της απευθύνω μια ερώτηση: αν τα έργα της βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Μου απάντησε κι εγώ είχα χαρεί τόσο πολύ γι' αυτή τη σύντομη επικοινωνία μας. 

       Τα χρόνια πέρασαν. Διάβασα πολλά, πάρα πολλά βιβλία στη ζωή μου και νιώθω πως ποτέ δεν είναι αρκετά· πάντα έχω την αίσθηση πως τα βιβλία που με περιμένουν είναι αμέτρητα και δεν βρίσκω πλέον το χρόνο που είχα κάποτε γι'αυτό. Ξέρω όμως πως η Ζωρζ είναι ένας από τους λόγους που αγάπησα τη λογοτεχνία και γι' αυτό η σημερινή μου ανάρτηση ξέφυγε κάπως από την αντικειμενική, ουδέτερη παρουσίαση και απέκτησε έναν πιο βιωματικό χαρακτήρα. (Άλλωστε, πώς ν'αγαπήσεις τη λογοτεχνία, την τέχνη γενικότερα, αν δεν την βιώσεις;)